Hiszpania to kraj pachnący ziemią i słońcem. Bogaty we wszystkie możliwe barwy planety potrafi zachwycić i oślepić zarazem. Wyobraźcie sobie kolorową spódnicę tancerki flamenco, pełną przepychu i falbanek; 

złoty zachód słońca mieniący się w turkusie zatoczki morskiej otoczonej czerwoną ziemią;

kolorowe azulejos na fasadzie andaluzyjskiego domu, którego patio obsadzone goździkami jest miejscem wytchnienia ciemnowłosej cyganki i zieleń pagórków skropionych tęczową rosą chłodnego poranka w Asturias. Hiszpania inspiruje i rozleniwia zarazem. Jest to kraj kontrastów. Dla mnie osobiście pełen ambiwalencji. Raz ją kochasz, innym razem nienawidzisz, często jednak nie możesz się zdecydować dzieląc swoje uczucie po środku skali +/-. Hiszpania zdecydowanie nie pozostawia nikogo obojętnym.

Polska jest piękna! Tak właśnie ! Zwiedziłam tyle wspaniałych miejsc na Ziemi a choć wiele z nich jeszcze mam do odkrycia, wciąż powracam do mojego kraju z łezką w oku, przypominając sobie lata dziecinne spędzone na łonie natury, w Beskidzie Niskim – górach mojego rodzinnego regionu – Małopolski.

Jej naturalne i nieskażone jeszcze tereny zielone są unikalne w skali Europy, a wielkie miasta i mniejsze miejscowości szczycą się starożytną kulturą i zabytkowością ziem zamieszkałych kiedyś przez wielkich królów polskich.

Często, podczas moich podróży spotykałam się z podróżnikami z wielu, czasem bardzo egzotycznych krajów i nierzadko zaskakiwali mnie znajomością Polski w stopniu, w którym podejrzewam wielu z nas rodaków nie miało możliwości, ochoty albo zachęty, żeby odkryć zakątki swojego pięknego kraju. Kto z Was był na Podlasiu i doświadczył odwiecznego unisono 3 kultur i religii? Kto przeszedł cały Szlak Orlich Gniazd? Kto odwiedził Gniezno i Kraków-kolebki polskości? Kto był na Mazurach i podziwiał piękno ich jezior z lotu ptaka, w rozgrzanym, cicho płynącym po nieboskłonie balonie?

Paryż przez krótki okres był całym moim życiem. Zaawansowana cywilizacja na progu dekadencji paradoksalnie uczy mnie wciąż na nowo wartości minionej epoki: Liberté, Egalité i Fraternité. 

Tu rewolucja trwa cały czas -rewolucja idei, narodowości, porządku, praw i granic.

To tutaj czuję się wolna i pełna inspiracji. Tutaj powracam, kiedy mi jej brakuje. Kraj z ludźmi z całego świata o wszystkich kolorach skóry, gdzie co 4 mieszkaniec jest imigrantem skądś, weryfikuje codziennie swoje opinie na temat tolerancji i wspólnoty. Francja nauczyła mnie myśleć oryginalnie i niezależnie a jednocześnie pokazała prawa, które powinny być przestrzegane. Była trudnym miejscem do życia, ale i tym najpiękniejszym. Wieki wysublimowanej kultury czynią ją miejscem bogatym w wiedzę o świecie, dumę, aspirację i prestiż. Francja to też druga strona medalu.